26 de noviembre de 2010
ΙΘΑΚΗ, Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης
ΙΘΑΚΗ
Σαν βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
αν μεν η σκέψης σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους
να σταματήσεις σ' εμπορεια Φοινικικά,
και τες καλές πραγματείες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στο νου σου να 'χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν'ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
χωρίς αυτήν δε θα 'βγαινες στο δρόμο.
αλλά δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
-
Hoy domingo 29 de marzo a las 21 horas, por favor, encendamos una vela y pongámosla en cada balcón y ventana para despedir a quienes nos han...
-
«A Sofonisba, mi mujer .... quien es recordada entre las mujeres ilustres del mundo, destacando en retratar las imágenes del hombre " O...
-
En el caserón situado en el corazón del bosque de Buçaco, el ulular del buho, apodado Bubo Bobo por los niños, rubricaba la hora precisa en ...
2 comentarios:
Hermosísimo poema, Gemma. Aunque seguro que el traductor de google no le hace justicia...
Muy felíz finde y un abrazo grande!
En cada idioma tiene una cadencia distinta, pero todos los caminos conducen a Ítaka, a la que sin duda por los tiempos que corren encontraremos pobre y árida, pero el viaje sin duda habrá merecido la pena porque las verdaderas riquezas las disfrutaremos durante el trayecto. Creo que cada día hay unos minutos u horas o momentos en los que arribamos a la pequeña, paupérrima y desierta Ítaka y somos como voz que clama en el desierto preguntándonos por qué estamos aquí. ÍTAKA en esos instantes nunca defrauda y si guardas introspectivo silencio para hallar una respuesta a tu grito desesperanzado, escuchas con atención y aguardas paciente una respuesta, las voces de Ítaka te responderan como un coro de una tragedia griega, indicándote la senda certera y la solución provisional y perentoria porque Ítaka no es un lugar ni un destino fijo y definito nunca.
Muy feliz finde, preciosa Diciembre
Publicar un comentario